Witam was serdecznie.



Filmik znalazłem zupełnie przypadkowo, nawet nie szukałem w tej tematyce tylko oglądałem jakieś nowe materiały z NTV i youtube zaproponował mi ten film. Tytuł wydał mi się irracjonalny i myślałem że ten film mnie nie zaskoczy. Jednakże brzmi to naprawde ciekawie, pozatym kiedyś na forum DI spotkałem się z taką tezą że nasz układ słoneczny cały podróżuje po galaktyce, ktoś jakis filmik podrzucał.

Szybko skojarzyłem fakt z geografi że zima jest spowodowana tym że ziemia jest bliżej słońca a lato tym że jest dalej czyli w skali ziemskiego roku, szkoda tylko że nie wytlumaczyli w szkole faktu czemu ziemia krąży wokół słońca i jej odległość od słońca się zmienia nieproporcjonalnie.
Nasza planeta nie porusza się w tej samej odległości od słonca tylko zatacza cykl. Promien orbity się oddala od słońca, następnie zbliża, kończy cykl (elipse) i znów się oddala.

Po skojarzeniu tych faktów które wam przestawiłem, śmiem twierdzić teza przedstawiona w powyższym filmie jest prawdziwa.

Co o tym sądzicie ??

Łohohoho stary, z taką wiedzą to ty nie wchodź w tematy kosmiczne.

Słuchajcie dzieci po podstawówce.

Słońce wraz z planetami okrąża centrum Drogi Mlecznej z prędkością około 220 km/s.w czasie około 226 mln.lat

To nie jest żadne odkrycie. Wszystkie układy słoneczne w naszej galaktyce krążą wokół centralnego słońca naszej drogi mlecznej. Ziemia obraca się wokół słońca tak jak jest przedstawione na tym obrazku (a cały układ słoneczny krąży wokół galaktycznego słońca)


Ale gdy dodamy do tego schematu ruch jaki nasz układ słoneczny wykonuje krążąc wokół centrum drogi mlecznej wtedy wychodzi nam taka spirala (jak na filmiku). W tym rysunku nie zostało uwzględnione przemieszczanie się naszego słońca i planet w stosunku do słońca galaktycznego. Nie możemy przedstawiać ruchu planet (poruszających się względem słońca) w sposób spiralny. Jeśli przedstawiamy schemat ruchu planet w stosunku do słońca musi to wyglądać tak jak na obrazku wyżej, gdy dodamy ruch spiralny taki jak na filmiku i nie wspomnimy że ten ruch jest w stosunku do słońca galaktycznego wtedy schemat będzie błędny.

Otóż to, ten ruch spiralny jest bardzo powolny, na filmiku wygląda to dynamicznie
ale w rzeczywistości w skali ludzkiego życia jest to ruch w praktyce niezauważalny.
Kwestia perspektywy z jakiej patrzymy na ruch ciała niebieskiego wszystko zmienia.

Układ Saturnijski (zakładając, że bierzemy tę teorię pod uwagę) również poruszał się
ruchem spirali ale bardzo wolny z ludzkiej perspektywy. W przestrzeni nic nie stoi w miejscu.

davej, mam wrażenie, że to jakieś poplątanie z pomieszaniem, aczkolwiek animacja przyjemna dla oka


Wybacz, ale to trochę nie logiczne, gdyż jak wytłumaczysz fakt istnienia w tym samym czasie zimy i lata na różnych półkulach? Każda z nich jest na innej orbicie? Jak by tego było mało, nasza planeta znajduje się najbliżej Słońca właśnie zimą (w styczniu), podczas gdy latem (w lipcu) - najdalej. Zawsze wydawało mi się, że pory roku są raczej wynikiem kąta nachylenia Ziemi względem osi obrotu. Jeszcze te elektrony jako kulki/planety krążące wokół jądra... To dość przestarzały model.

_________________
Każdy krok w kierunku poznania, każdy fragment wyodrębniony z całości przyrody jest tylko przybliżeniem całkowitej prawdy, czy raczej całej znanej nam obecnie prawdy. Właściwie wszystko, co wiemy, jest tylko przybliżeniem, ponieważ wiemy, że nie znamy jeszcze wszystkich praw.

R. Feynman, Wykłady z fizyki.

Jak zwykle wszystko zależy od punktu odniesienia.



Że niezauważalny w skali ludzkiego życia, zależy względem czego? Jeśli centrum galaktyki to zgoda.
Jednak z drugiej strony w skali ludzkiego życia przemieszczamy się w kosmosie o 555 033 600 000 km. To tyle co 1850 razy na Słońce i z powrotem.

Ziemia krąży wokół Słońca z prędkością ok 30 km/s natomiast razem ze Słońcem poruszamy się w przestrzeni z prędkością ok 220 km/s. Czyli w czasie jednego obiegu wokół Słońca pokonujemy ponad 7 razy większy dystans w przestrzeni.
Powiedział bym zatem, że w animacji na filmiku ruch spiralny jest niedoszacowany. W rzeczywistości jest o wiele bardziej rozciągnięty. To nie jak skok gwintu na śrubie, bardziej jak bruzda w gwintowanej lufie.

Witaj davej

Zacne jest to, że chcesz zgłębiać temat kosmologii alternatywnej (czy może po prostu kosmologii), ale mimo wszystko dobrze byłoby jednak zacząć od tzw mainstreamu, żebyś mógł mieć sam jakiś punkt odniesienia do informacji z którymi się będziesz spotykał, bo wiele z nich nie ma żadnego odniesienia do rzeczywistości.

A skoro o punkcie odniesienia mowa, to czym on właściwie jest?
Arystoteles powiedział coś w stylu: "Dajcie mi jeden stały punkt we wszechświecie, a ruszę Ziemię".
Otóż punkt odniesienia jest takim właśnie punktem, który postrzegamy, jako nieruchomy. Oczywiście będzie on nieruchomy względem jednych przedmiotów, ale nie względem wszystkiego i wszędzie ;)

Kiedy stoimy na chodniku (i nie ma akurat trzęsienia ziemi, czy czegoś podobnego), to wcale nam się nie wydaje, żeby ziemia się poruszała - to raczej Słońce, Księżyc i gwiazdy pełzają sobie po niebie, a różnego rodzaju przedmioty poruszają się wokół nas. Na tej podstawie pierwsze opisy świata stwierdzały, że to Ziemia jest centrum wszechświata i wszystko kręci się wokół niej - nie jest to kłamstwo z punktu widzenia osoby stojącej na chodniku ;) Z takiej perspektywy nawet stwierdzenie, że Ziemia jest płaska nie jest kłamstwem, bo nie dostrzegamy bynajmniej jej krzywizny.

Ale co się dzieje, kiedy sobie siedzimy wygodnie w samochodzie podczas jazdy? (załóżmy, że prowadzi ktoś inny, żebyśmy mogli skupić się na obserwowaniu świata wokół nas) Patrzymy za okno i widzimy jak przelatują nam przed oczami drzewa i domy i cały krajobraz - a my tylko spokojnie siedzimy. Obierając za punkt odniesienia naszą pozycję, stwierdzamy, że to świat na zewnątrz się porusza, a nie my (bo przecież siedzimy na tyłku). Nazywanie takiego stwierdzenia kłamstwem również byłoby nadużyciem, bo z perspektywy pasażera w samochodzie, jest to prawda.

Kiedy już udało nam się wystartować z chodnika i obejrzeć z przestrzeni kosmicznej naszą Ziemię (np dzięki filmikom na YT ), moglibyśmy pewnie zauważyć jakieś zależności w ruchu planet - obserwując niego, gwiazdy i planety, włącznie z naszą własną, moglibyśmy zauważyć, że krążą one wokół najbliższej gwiazdy, jaką jest Słońce, a że nie udało nam się jeszcze wyskoczyć poza Układ Słoneczny, to pewnym uproszczeniem jest oparcie naszego punktu odniesienia na Słońcu, które w widoczny sposób oddziałuje na ciała znajdujące się w jego pobliżu, a które możemy obserwować. I znowu pojawia się założenie, że Słońce się nie porusza, ale dlatego, że względem niego patrzymy na układ planet, nazywany Układem Słonecznym. Nie znaczy to, że Słońce w ogóle się nie porusza, tak jak punkt odniesienia względem chodnika nie zatrzymał Ziemi, ale nie można powiedzieć, że patrzenie na pewne zjawiska z takiego punktu odniesienia jest kłamstwem - co najwyżej uproszczeniem.

Kiedy już wiemy, że Słońce jest częścią galaktyki, którą zwykliśmy nazywać Drogą Mleczną i w dodatku okazało się, że i ono porusza się względem jej środka po jakiejś orbicie, możemy przenieść nasz punkt odniesienia do tego galaktycznego centrum.
Ale ale - tutaj trzeba uważać, bo jak dotąd nie opuściliśmy jeszcze fizycznie Układu Słonecznego i nie popatrzyliśmy na niego z boku, tak jak to możemy zrobić dzięki nagraniom z promów, czy satelitów w przypadku Ziemi. Nie wiemy dokładnie jakie miejsce w galaktyce zajmuje nasz Układ Słoneczny (tylko z pewnym przybliżeniem możemy określić jego prawdopodobną pozycję), nie wiemy w jaki sposób się on porusza względem centrum galaktyki, po za tym, że je okrąża. Na dobrą sprawę nawet nie wiemy jak wygląda nasza galaktyka, tak samo jak nie moglibyśmy dokładnie opisać karoserii samochodu, czy fasady budynku siedząc w jego wnętrzu.

To, jak wygląda ruch planet względem centrum galaktyki też jest chyba tylko założeniem lub teorią. Bo czy wiemy na pewno, że płaszczyzna obrotu planet względem Słońca znajduje się pod kątem prostym do orbity Słońca wzg centrum galaktyki? A może planety w swoim ruchu nie zakreślają spirali, lecz poruszają się względem centrum podobnie jak Księżyc względem Słońca, tj w płaszczyźnie poziomej? A może ten ruch wygląda jeszcze jakoś inaczej? Nie wydaje mi się, żebyśmy mogli to stwierdzić z całą pewnością...

Pozostaje jeszcze kwestia tego, że sama Droga Mleczna też nie spoczywa w miejscu, ale porusza się razem z innymi galaktykami w gromadzie, do której należy. Ta gromada należy do większej supergromady, a ta z kolei porusza się jakoś względem innych supergromad i być może krąży wokół czegoś jeszcze większego...

Tak że pamiętajmy, że punkt widzenia zależy od punktu siedzenia i dobrze jest, kiedy nowe teorie mają odniesienie do starych, bo inaczej jak moglibyśmy zweryfikować ich sensowność?

pozdrawiam
trzysz

_________________
Evolution - the greatest show on Earth !