Od dawna rozwijam swojego wewnętrznego obserwatora, uważność- jak kto woli. Ćwiczyłem prawie
przez rok medytację Vipassana i mam już jakieś doświadczenia, rzeczywiście zdarza mi się
teraz już częściej niż kiedyś, że moje postrzeganie rzeczywistości zmienia się i to
dosłownie! Czuję moment, w którym następuje przełączenie widzenia. To zdarza się zwykle
kiedy obserwuję duże skupiska ludzi, gdzieś gdzie jest ruch np. na dworcu.
W nieruchomej pozycji obserwuję swój oddech a jednocześnie chodzących ludzi. W pewnym
momencie gdy odwrócę wzrok lub mrugnę i spojrzę ponownie widzę już inaczej. Po przełączeniu
natychmiast zwiększa się moja uwaga, podzielność uwagi a także zdolności intelektualne,
rejestruję przypadkowe bodźce jak rozmowy ludzi obok- mówię to bo zwykle moja uwaga jest na
bardzo miernym poziomie,a świat zewnętrzny mało mnie interesuje, za to mam dobrą
koncentrację. Nie potrafię jednak opisać dokładnie tego co widzę, różnica jest zauważalna
tylko dla mnie bo właściwie na pierwszy rzut oka wszystko wygląda tak samo, a jednak tak nie
jest. Nagle rzeczywistość wydaje mi się tak bardzo wyraźna, wyostrzona- że aż nieprawdziwa.
Widzę świat podobny do tego z gier komputerowych, jakby nie istniało nic poza tym gdzie
sięga mój wzrok. Autentycznie wszystko wydaje mi się sztuczne nawet ja sam, widzę iluzję. Na
początku jest radość - inny odbiór rzeczywistości to nowe możliwości,
wreszcie mogę funkcjonować sprawnie i szybko jak inni. Jednak po pewnym czasie czuję się
zmęczony i chciałbym odpocząć ale nie mogę, zewsząd atakuje mnie materia, nie da się wtedy
medytować, wszystko dzieje się za szybko
mam ciągłą potrzebę działania. Mogę się wyspać ale następnego dnia wszystko zaczyna się od
nowa, jakbym był uwięziony w świecie zewnętrznym, gubię gdzieś siebie, nie mam już dostępu
do samego siebie, zachowuję się inaczej jestem kimś innym. Nie wiem. Ale na szczęście mam
sposób żeby się z tego wydostać- wysokie częstotliwości, muzyka o wysokich
częstotliwościach, szybki rock, coś za czym mój umysł nie może nadążyć. To mnie wytrąca z
iluzji. I znowu jest dobrze, głęboki relaks. Rozumiem świat mniej ale za to czuję więcej i
znów niczego nie jestem pewien.
No i zastanawia mnie, kiedy tak naprawdę widzę rzeczy takimi jakie są, co to właściwie
znaczy widzieć rzeczy takimi jakie są? Czy to znaczy widzieć, że są iluzją?
Zrozumieć mnie mogą tylko ci, którzy potrafią rozróżnić rzeczywistość wirtualną w
zaawansowanych grach komputerowych np. FPP od tej na co dzień. I nie chodzi tu o ilość
szczegółów, niedokładne twarze postaci, niedopracowaną fizykę czy coś. Są już przecież filmy
pełni w 3D z tak świetną grafiką, że czasem trzeba przez chwilę popatrzeć żeby się
zorientować, że to nie jest zwykły film. Tu chodzi bardziej o to co pomiędzy, o przestrzeń,
o dynamikę, głównie rozpoznawane dopiero gdy pojawia się jakiś ruch. Po prostu widać, że
wszystko jest jakby zawieszone w próżni. I tak też wygląda to co czasem widzę gdy na chwilę
uda mi się wyłączyć myślenie.
Co sądzicie? Macie podobne doświadczenia? I co to znaczy widzieć rzeczy takimi jakie są wg.
buddystów?Czy wtedy kiedy wszystko wydaje mi się bardziej prawdziwe i łatwiej mi się medytuje i mogę się cieszyć chwilą Tu i teraz, to to jest prawdziwa rzeczywistość a może to właśnie wtedy tkwię w iluzji bo prawdziwa rzeczywistość nie istnieje?

_________________
To tylko świat, tylko ciało, tylko emocje, tylko myśli ...

Trochę już medytujesz i pewnie już dobrze potrafisz kierować swoją uwagę na szczegóły. Skoro masz taką uciechę z rejestracji zaostrzonej uwagi skierowanej na otoczenie, to może spróbujesz skierować uwagę na wnętrze? To co opisujesz - te twoje jazdy, wskazują że gorset lęku trochę się poluzował i coś zaczyna wyglądać na świat i ... straszy. Piszesz że musisz uciekać w szybkie rytmy aby wrócić do porządku - dla mnie to wygląda tak że ty czujesz że coś sie otwiera ale ty się tego panicznie boisz a głośna i szybka muzyka zamula - jak papieros. Człowiek lęka sie nieznanego i dopiero kiedy to nieznane pozna czuje ulgę i radość. Tylko jak pokonać mur lęku? Według mnie, najlepiej to zrobić w towarzystwie - poszukaj kogoś o otwartym sercu, kto zna się na rzeczy - spróbuj Integracji oddechem albo Reberthingu u osoby zarejestrowanej w oficjalnych organizacjach. Kiedy poznasz o co chodzi z tym lękiem będziesz mógł pracować z nim samodzielnie.

_________________
Akceptacja bramą miłości !!!

Zrób taki test / ćwiczenie: zwyczajnie popatrz na przemieszczające się chmury i zobacz czy widzisz ich "klatkowanie" - przesuwanie się skokowe. Ciekawy jestem wyników.

Dziś podczas pobudki zakryłem oczy rękoma by widzieć ciemno no i się przeraziłem nieco, bo zobaczyłem właśnie poklatkowaną przestrzeń a następnie jakby powłokę skórną przypominającą (gadzią???) a może mi się zdawało

Dostrzegam bardzo dużo anomalii od rzeczywistości. Im więcej oczyszczam ,umysł tym więcej tego widzę :
wszyscy jedzą zwierzęta , spaliny unoszą się z fabryk ,śmieci zanieczyszczają rzekę.
Później zwracam uwagę na zachowanie ludzi oraz sam ,również patrzę na siebie i się dziwię co robię.

No jasne ,że mamy

Z jednej strony Ci zazdroszczę...bo gdybym zaczął w Twoim wieku ,to dziś byłbym już Oświecony

Ale poważnie ... z racji,że nie mamy nikogo wokół siebie ,kto byłby w stanie nas przeprowadzić przez te stany... pomóc,doradzić,upewnić ...stąpamy po cienkiej linie...
...mogę tylko potwierdzić,że tak się dzieje...czyli jakby co,to już jest dwóch wariatów
...czy to zmierza do osiągnięcia naszej prawdziwej natury umysłu ...
...chciałbym wierzyć,że tak
...natomiast z racji,że nie mamy dostępu do Oświeconych Mistrzów,musimy ryzykować...
...pytanie brzmi - czy mamy coś do stracenia
...czy to,co nazywamy zwykłym życiem,normalnym postrzeganiem,jest czymś,za czym można by tęsknić
...droga do SAMEGO SIEBIE...daleko to nie jest...

Ale każdy musi przebyć ją sam

Dokładnie, każdy musi przebyć swoja drogę, chodź cel jest ten sam, to drogi do niego prowadzące sa inne.
Ktos nam moze dac jakies rady, ale IMO nie mozemy robic ślad w ślad czyjejś drogi, bo to jest czyjąś droga, znajdź swoja i idź nią

Mi tez sie wszystko sztuczne wydaje, jakby tak mialo wszystko za jakis czas pier******. Ze to co sie dzieje jest tymaczasowe, ze nie jest tak naprawde prawdziwe.... juz sie nie moge doczekac 2012, wtedy bedziemy lepiej wiedziec co robic

chyba tak,matrix broni i wciaga ,bojac sie utraty cennej bateryjki.



tez czasem tak myśle,a czuje tak ,ze cały ten 2012 jest uśpieniem,żebyśmy poprostu przestali działać i przechylac ziemie ku masie krytycznej juz teraz. Czekac ? jak można działać juz ,szukać i wchodzić głębiej w siebie i przekazywać dalej jakieś poznane sprawy.
A co jak w 2012 nic sie nie stanie? totalna porażka i zawód.2012 coraz czesciej oodczuwam jako'czekajcie,nic nie róbcie,wszytko zostanie zrobione za was.

_________________
Magnificent Space

Timewave, możesz coś więcej napisać. Właśnie dzisiaj słuchając muzyczki i patrząc przez okno na chmury miałem takie coś. Normalnie zacząłem chodzić po pokoju i w każdym miejscu to samo, niezależnie od światła itd. - normalnie jakby film się ciął.
Biorąc pod uwagę to, że mam lekką wadę wzroku, stwierdziłem, że to pewnie jakaś aberracja chromatyczna i zignorowałem.

Aberracja chromatyczna to efekt optyczny wywołany różnym kątem załamania składowych. Percepcja wzrokowa odbywa się w mózgu, który interpretuje sygnały elektryczne pochodzące z oczu. Efekt "poklatkowania" akurat nie ma z tym nic wspólnego.

Timewave prowokatorze