wysyłania wiadomości do posłów Parlamentu Europejskiego oraz do ONZ z informacją o skandalicznej nowelizacji ustawy o zapobieganiu epidemiom.

Kolejny list nadesłała prof. Maria Dorota Majewska
Szczepionkowe oszustwa

Warto sie zapoznać z poniższymi linkami (osoby nie znajace angielskiego moga sie posluzyć tłumaczem google). Artykuły opisują skandaliczne oszustwa firm farmaceutycznych ( w tym producentów szczepionek ), które kosztuja ludzkość miliardy $ i skutkują milionami zabitych lub trwale okaleczonych ludzi rocznie.

Odnośnie szczepionek , dwoje wirologów uprzednio zatrudnionych w firmie Merck (producenta m.in. szczepionek MMR , Gardasil/Silgard), niedawno ujawniło wielkie oszustwa tej firmy dotyczace szczepionki MMR, promowanej rzekomo przeciw odrze, swince i różyczce.

http://www.naturalnews.com/036417_Glaxo_Merck_fraud.html
http://www.naturalnews.com/036328_Merck_mumps_vaccine_False_Claims_Act.html
http://www.courthousenews.com/2012/06/27/47851.htm

Okazało sie, że Merck świadomie i celowo fałszował wyniki badań dotyczące skuteczności tej szczepionki w ochronie przed świnką. W celu zafałszowania wyników i oszukania agencji, które zatwierdzają leki, pracownicy Mercka byli zmuszani przez dyrekcję do dodawania zwierzecych przeciwciał do testów mierzących poziom wytworzonych przeciwcial we krwi zaszczepionych osób, aby stworzyc wrażenie, że szczepionka ta jest skuteczna. Te celowe manipulacje stanowiły potem podstawę do oszustw finansowych na miliardy dolarów , bo rząd, agencje ubezpieczeniowe oraz konsumenci kupowali te zafałszowane szczepionki „przeciw śwince, odrze i różyczce”, które wcale nie chroniły przed świnką.

Prawdopodobnie podobna sytucja dotyczy różyczki. Wystarczy popatrzyć na dane zachorowań z Polski. Każdego roku PZH raportuje do do WHO dużą liczbę zachorowań na świnkę i różyczkę wśród dzieci maksymalnie zaszczepionych przeciw tym chorobom.

http://apps.who.int/immunization_monitoring/en/globalsummary/countryprofileresult.cfm?C=pol

Należy dodać, ze szczepionka MMR od lat jest znana sa jako bardzo groźna. Zawiera ona aktywne wirusy, które czesto są przyczyną różnych chronicznych chorób i powikłań poszczepiennych. W bazie VAERS najwiecej przypadków autyzmu zaraportowano właśnie po tych szczepionkach. A więc mamy tu do czynienia ze szczepionką nieskuteczną w ochronie przeciw chorobom zakażnym, ale bardzo skuteczną w okaleczaniu dzieci.

Podobna sytuacja dotyczy prawdopodobnie także wielu innych szczepionek, bo osoby zaszczepione często chorują na choroby przeciw którym były szczepione. Np. dane odnoszące się do szczepionek przeciw grypowych wskazuja, że osoby zaszczepione chorują na grypę częściej i częsciej z tego powodu umierają niz osoby nieszczepione. Po szczepionkach HPV (rzekomo przeciw rakowi szyjki macicy) odnotowuje sie zaś znaczną zachorowalność na tego raka oraz dużą śmiertelność dziewcząt i młodych kobiet.

W odniesieniu do tych faktów, obowiązek, czesto wręcz przymus szczepień praktykowany w Polsce, narzucony przez Sanepid i przypieczętowany przez Sejm, jest wielkim oszustwem, którego celem jest zabezpieczenie maksymalnych zysków dla producentów szczepionek i ich opłacanych agentów kosztem życia, zdrowia oraz funduszy społeczeństwa. Szczepionki nie tylko nie chronią przed chorobami, ale wielu przypadkach je rozprzestrzeniają. W krajach zachodnich szczepienia sa tylko dobrowolne i umieralność niemowląt i małych dzieci jest tam 2-3 razy mniejsza niż w Polsce. Natomiast w USA, umieralność dzieci Amiszów, ktorzy wcale nie szczepią swych dzieci jest mniejsza niz średnia umieralność wysoce wyszczepionych pozostałych dzieci. Dlatego zmuszanie do szczepień należy uznać za celowe działanie na szkodę zdrowia i życia Polaków.
Ocena artykułu

http://www.monitor-polski.pl/zbieramy-dowody-na-proces-przeciwko-ludobojcom-w-rzadzie-i-sejmie-cz-2/#more-2371

(..)mogę się mylić, aczkolwiek wiem, że ruch antyszczepionkowy traktowany jest bardziej jak "oszołomstwo" czy "nowomoda"niż ludzie myślący) aby potraktowano Cię poważnie, i jakikolwiek dialog nigdy nie będzie mieć miejsca.

Wg mnie takie spojrzenie (jak w temacie tym tutaj) jest jednostronne bardzo, i nie daje możliwości rozpatrzenia innych opcji, ani przewidzenia skutków takich decyzji. Ważne jest tylko, żeby "coś zrobić" i to "natychmiast", nie istotne już co, i w jaki sposób oraz, co dalej (brak konkretnego planu)

Trzeba obudzić lemury, zmusić je do rozpoznania tego, jak jest, a nie się targować o swoją ważność. Teraz to jest na bardzo odległym planie.

Tiaa, nie ma to jak przymus, co? Zwłaszcza w słusznej sprawie "zrozumienia prawdy".

Nie zgodzę się z tobą, i tak jak nie podoba mi się traktowanie ludzi jak oszołomów, nazywania ich idiotami, śpiącymi owcami, lemurami, tak też nie podoba mi się przymuszanie do prawdy (zwłaszcza tej jednej słusznej). Te same metody stosuje właśnie GIS i ludzie pracujący w medycynie.

Też walczą o słuszną prawdę (swoją). Wybacz, ale ja akurat jestem za świadomym wyborem każdego, nie za bezmyślną rewoltą.

I wg mnie, żeby coś zmienić trzeba mieć wiedzę z różnych stron, umieć spojrzeć na wiele spraw z góry i mimo wszystko umieć planować. Sam przyznajesz, że przy negocjowaniu już nie jesteśmy tacy "kompetentni" i dajemy się urobić. Z czegoś to wynika.

Znasz powiedzenie, że rewolucja pożera własne dzieci?

Wydaje mi się również, że trochę zaprzeczasz sam sobie - skoro te zrywy były tak skuteczne w walce o prawa, to czemu wciąż i wciąż muszą się powtarzać? Skoro moi dziadkowie, później rodzice a teraz moje pokolenie wciąż walczy o wolność, to coś tu nie tak z tą "metodą". Ja nie widzę ich skuteczności na dłuższą metę, co najwyżej złudne poczucie wygranej "tuż po".

Mówić o słowiańskim duchu, w kraju, w którym dziedzictwo Słowian postrzegane jest przez pryzmat Biskupina i historycznych buntów, to puste frazesy. Ciekawe, że jakoś na co dzień ten duch gdzieś się gubi.

Ale jak napisałam wcześniej, rób jak uważasz za słuszne, ja też robię.

Jeśli nie ustanowi się jasnych, prostych i zrozumiałych dla wszystkich zasad, to grzebanie się w obecnym bagienku zwanym prawem nigdy się nie skończy i wciąż będziemy walczyć z kolejnymi nowelizacjami.

thozo 100 krotne dzięki Ci za powiedzenie tego co miałem odpowiedzieć sławetnej ... Lilly. Pozdrawiam Was

a na dokładkę jakby się ktoś nie chciał zaszczepić, nowe uprawnienia ...
http://wiadomosci.onet.pl/kraj/nowe-uprawnienia-dla-policji,1,5185441,wiadomosc.html
pzdr

czy przypadkiem powyższy apel nie jest niczym zażalenie do króla (który wydał wyrok), że kat chce nas zabić?

Nota bene, dzieciom też ograniczamy wolność osobistą "dla ich dobra, bo nie rozumieją" - dla mnie to idealne odbicie.

I owszem, uważam że rewolucja nie pomoże, a zwłaszcza liczenie jedynie na psychologię tłumu, jeśli nie zadba się o to, co dalej, jakie będą następne kroki - błędne koło powtarzać się będzie w nieskończoność.

I jest lepszy i wolny?

Wg mnie "Ci na stołkach" jak najbardziej boją się tłumu, ale tłumu myślącego, a nie bezmyślnej fali lecącej za byle impulsem. Takim tłumem można łatwo manipulować, i każdą sytuację da się wykorzystać, zarówno działanie ruchów antyszczepionkowych, jak i zamieszki na ulicach...

Nie twierdzę, że sama akcja "jest zła" i nie tępię działania, ani działaczy. Twierdzę natomiast, że jest ona nie wystarczająca (chyba się powtarzam).
Co pokazuje choćby ta rewolta o wolność sprzed 100 lat w Brazylii, walka z przymusowymi szczepieniami: Rewolucja przeciw przymusowym szczepieniom w Brazylii. Ludzie, którzy wyszli na ulicę jak najbardziej osiągnęli to, na czym im zależało: pal sześć, że część osób zostało rannych czy poniosło śmierć - najważniejsze, że uniknęli przymusowych szczepień. Chwilowo.

@ex-east, rozumiem twoje spojrzenie na falę i proces przebudzenia, niestety jest on dla mnie zbyt nawiny, przynajmniej chwilowo, więc wybacz, że nie zachwycam się nim w równym stopniu. Widzę, że ludzie potrafią i lubią jednoczyć się, ale też wystarczy "byle bzdura" jako powód do kłótni i zmiany frontu. To jest ładna wizja, ale wg mnie zbyt chwiejna na dzień dzisiejszy.

wcale nie trzeba czekać na "mordercze przepisy" aby zacząć wprowadzać zmiany (systemu czy czegokolwiek innego), że można to zacząć robić od tak, po prostu.

Informacja Głównego Inspektora Sanitarnego dotycząca nowelizacji ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi

W związku z trwającymi w chwili obecnej pracami parlamentarnymi nad ustawą o zmianie ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi oraz ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej w mediach pojawiły się informacje, które wprowadzają opinię publiczną w błąd odnośnie charakteru wprowadzanych nią zmian. Przewidziane nowelizacją modyfikacje przepisów, które mają na celu nadanie spójności już istniejącym obowiązkom ustawowym, są w nieprawdziwy sposób przedstawiane jako ograniczanie praw obywatelskich m.in. odnośnie dostępu do informacji o niepożądanych odczynach poszczepiennych, wprowadzenia przymusu bezpośredniego dla wykonywania szczepień oraz zmiany definicji choroby zakaźnej. Są to informacje całkowicie nieprawdziwe.

W rzeczywistości większość podniesionych zarzutów odnosi się do zmian, które polegają nie na nałożeniu nowych obowiązków lecz doprecyzowaniu rozwiązań obowiązujących w prawie polskim od wielu lat, jak również wręcz zwiększeniu związanych z nimi gwarancji praw obywatelskich. Odnosi się to przykładowo do wyraźnego wskazania podmiotów, które są uprawnione do uzyskiwania informacji o osobach chorych oraz zawężenia możliwości zastosowania w wyjątkowych sytuacjach, związanego z leczeniem przymusu bezpośredniego. Zmiana definicji choroby zakaźnej stanowi odejście od brzmienia nadanego jej ustawą z roku 1963 w związku z dokonanym wtedy pozbawieniem Sejmu uprawnienia do określenia zakresu chorób zakaźnych objętych przepisami ustawy i powierzeniem tej kompetencji organom władzy wykonawczej. Od roku 2001 określenie listy chorób ponownie należy do Sejmu i znowelizowana definicja stanowi powrót do stosowania w przepisach dotyczących zdrowia publicznego takiej samej definicji, jaka jest używana w medycynie klinicznej.

Nieprawdą jest rozpowszechniana w mediach informacja, iż zmiana definicji choroby zakaźnej w słowniku ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi spowoduje rozszerzenie obowiązku szczepień na wszystkich Polaków, nie tylko, jak dotąd dzieci, i będą oni "przymuszeni do ich wstrzyknięcia". Lista szczepień ochronnych jest bowiem określona w rozporządzeniu Ministra Zdrowia, a na jego podstawie kwestia ta jest doprecyzowana w corocznym komunikacie Głównego Inspektora Sanitarnego, w którym ogłaszany jest, od wielu lat, Program Szczepień Ochronnych. Ponadto nie ulega wątpliwości, że każda choroba wywołana przez biologiczny czynnik chorobotwórczy jest choroba zakaźną. Definicja choroby zakaźnej w ustawie została dostosowana do powszechnie stosowanej definicji klinicznej.

W przygotowaniu projektu uczestniczyło wielu ekspertów z dziedziny zdrowia publicznego i chorób zakaźnych m.in. Krajowy konsultant w dziedzinie chorób zakaźnych – Pan Profesor Andrzej Horban, Krajowy konsultant w dziedzinie mikrobiologii – Pani Profesor Waleria Hryniewicz oraz Krajowy konsultant w dziedzinie epidemiologii – Pan Profesor Andrzej Zieliński. Projekt nowelizacji ustawy został poddany szerokim konsultacjom społecznym, a ewentualne kwestie sporne związane ze zmianami w ustawie były szczegółowo wyjaśniane przez Ministra Zdrowia w odpowiedziach na interpelacje poselskie w czasie prac sejmowych nad ustawą, a także poddane wnikliwej dyskusji w czasie prac Sejmowej Komisji Zdrowia. Wprowadzone w nowelizacji zmiany są wynikiem szerokiego consensusu, który znalazł swój wyraz również w czasie debaty sejmowej nad projektem ustawy. W konsekwencji ustawa uzyskała poparcie ponad 400 posłów przy zaledwie jednym głosie przeciwnym.

Poniżej, umieszczono wyczerpujące odpowiedzi na najczęściej pojawiające się wątpliwości dotyczące nowelizowanych przepisów ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

1. Dlaczego zmieniona została definicja choroby zakaźnej i czy skutkuje to obowiązkiem szczepień całej populacji przeciwko wszystkim chorobom zakaźnym?

Jest obecnie:
choroby zakaźne - choroby, które zostały wywołane przez biologiczne czynniki chorobotwórcze, które ze względu na charakter i sposób szerzenia się stanowią zagrożenie dla zdrowia publicznego

Proponuje się brzmienie:
choroba zakaźna – choroba, która została wywołana przez biologiczny czynnik chorobotwórczy

Zaproponowana w nowelizacji ustawy definicja choroby zakaźnej jako każdej choroby wywoływanej biologicznym czynnikiem chorobotwórczym, a nie tylko takiej choroby, która równocześnie stanowi zagrożenia dla zdrowia publicznego, stanowi dostosowanie ustawowej definicji choroby zakaźnej do definicji choroby zakaźnej obowiązującej na polu nauk medycznych zarówno w Polsce, jak również na świecie. Zmiana ta poddana została konsultacjom z ekspertami i konsultantami krajowymi.

Zawężenie ustawowej definicji choroby zakaźnej w stosunku do definicji medycznej zostało wprowadzone ustawą z 1963 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych. Definicja taka nie występowała w polskim prawie przed rokiem 1963, kiedy wciąż obowiązywała jeszcze ustawa z 1935 r. o zapobieganiu chorobom zakaźnym i o ich, która nie zawierała definicji legalnej choroby zakaźnej i posługiwała się tym pojęciem w znaczeniu obowiązującym w naukach medycznych. Definicji choroby zakaźnej nie zawierała również pierwsza polska ustawa o chorobach zakaźnych z 1919 r.

Wprowadzone ustawą z 1963 r. zawężenie definicji choroby zakaźnej miało swoje uzasadnienie w fakcie, że ówczesna ustawa delegowała określenie wykazu chorób zakaźnych objętych przepisami ustawy do kompetencji władzy wykonawczej. Zgodnie bowiem z art. 3 tejże ustawy, wykaz chorób zakaźnych nie był zawarty bezpośrednio w ustawie, lecz był ustalany w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zdrowia. Zawężenie definicji ustawowej było więc elementem ograniczenia dowolności władzy wykonawczej w regulowania praw i obowiązków obywatela. Należy jednak zauważyć, że owo ograniczenie zostało wprowadzone w sposób nieprawidłowy legislacyjnie. Zamiast upoważnić ministra zdrowia do zamieszczenia w rozporządzeniu jedynie tych chorób zakaźnych, które stanowią zagrożenia dla zdrowia publicznego, dokonano tego w sposób nieprawidłowy poprzez zniekształcenie definicji medycznej.

Kolejne ustawy regulujące obszar chorób zakaźnych (z roku 2001 oraz 2008) zostały uchwalone już po wejściu w życie Konstytucji RP z 1997 r. i zakres przedmiotowy ich obowiązywania tzn. zakres chorób nimi objętych jest określany nie przez organ władzy wykonawczej w drodze rozporządzenia, lecz przez Sejm w samej ustawie – w formie wykazu chorób stanowiącego załącznik do ustawy. Nie towarzyszyło temu niestety przywrócenie prawidłowej definicji choroby zakaźnej.

Obecnie decyzja o zakresie przedmiotowym ustawy tzn. wykazie chorób objętych ustawą znajduje się więc w kompetencji Sejmu RP jako władzy ustawodawczej i sztuczne w stosunku do definicji medycznej zawężenia definicji legalnej choroby zakaźnej nie znajduje uzasadnienia prawnego i merytorycznego. Należy przy tym podkreślić, że wykaz chorób zakaźnych ujęty w ustawie nie został poszerzony i nadal skupia się głównie na chorobach, które mają potencjał szerzenia się epidemicznego i stanowią zagrożenie dla zdrowia publicznego.

Jednocześnie należy mieć na uwadze art. 3 obowiązującej ustawy, który mówi, że przepisy ustawy stosuje się wyłącznie do zakażeń i chorób zakaźnych, których wykaz jest określony w załączniku do ustawy oraz biologicznych czynników chorobotwórczych wywołujących te zakażenia i choroby. Dlatego też powyższa zmiana nie poszerza zakresu obowiązywania ustawy jak również nie spowoduje poszerzenia zakresu dotychczasowych szczepień. Należy przy tym zauważyć, że w świetle art. 17 ust 10 ustawy to minister właściwy do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia m.in. wykaz chorób zakaźnych objętych obowiązkiem szczepień ochronnych, a także osoby lub grupy osób obowiązane do poddawania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym przeciw chorobom zakaźnym, wiek i inne okoliczności stanowiące przesłankę do nałożenia obowiązku szczepień ochronnych na te osoby.

2. Dlaczego dokonano zmiany w obowiązującym art. 5 ust. 1 poprzez zmianę brzmienia pkt 2?

Jest obecnie:
Osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązane na zasadach określonych w ustawie do:
2) poddawania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym w ramach Narodowego Programu Szczepień Ochronnych;

Proponuje się brzmienie:
Osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązane na zasadach określonych w ustawie do:
2) poddawania się szczepieniom ochronnym

Należy zwrócić uwagę, że proponowana nowelizacja w żaden sposób nie zwiększa uprawnień, ani nie rozszerza grupy osób podlegających obowiązkowym szczepieniom, ponad te obowiązujące dotychczas. Projektowana zmiana doprecyzowuje w jednym przepisie prawnym katalog obowiązków, które mogą być nałożone na obywatela, do tej pory rozproszonych w różnych przepisach tej ustawy. Nowe brzmienie przepisu art. 5 ust. 1 zawartego w przepisach ogólnych ustawy ma więc charakter wyłącznie redakcyjnoporządkujący i katalog ten może zostać skonkretyzowany w przepisach zawartych w części szczegółowej. Dotychczasowe przepisy ustawy nie były do końca precyzyjne, gdyż obok zawartego w dotychczasowym brzmieniu art. 5 ust. 1 obowiązku poddawania się szczepieniom ochronnym prowadzonym w ramach Programu Szczepień Ochronnych (PSO), ustawa w dalszej części (art. 46 ust. 3) przewidywała możliwość nałożenia obowiązku szczepień ochronnych przez ministra właściwego do spraw zdrowia lub wojewodę, w przypadku stanu zagrożenia epidemicznego lub epidemii.

Przepisy art. 5 ust. 1 ustawy zostały również uzupełnione o wymienione w art. 40 ust. 2 ustawy obowiązki w zakresie profilaktycznego stosowania leków wobec osób po narażeniu na kontakt z osobą chorą lub zakażoną (np. w przypadku inwazyjnej choroby meningokokowej).

3. Dlaczego utrzymywany jest obowiązek szczepień ochronnych ?

Obowiązek szczepień ochronnych jest obecnie regulowany w prawie polskim w sposób wynikający zarówno z uczestnictwa Polski w koordynowanych przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) międzynarodowych programach całkowitej likwidacji (eradykacji) takich chorób zakaźnych jak poliomyelitis, odra i różyczka, jak również krajowych programach zwalczania chorób zakaźnych, a także konieczności zapewnienia ochrony indywidualnej u dzieci wobec chorób o szczególnie ciężkim przebiegu i wysokiej śmiertelności (np. tężec).

Należy podkreślić, że zgodnie z Konstytucja RP każdy ma prawo do ochrony zdrowia (art. 68 ust. 1), a władze publiczne są obowiązane do zwalczania chorób epidemicznych (art. 68 ust. 4).

Szczepienia ochronne stanowią jedną z najskuteczniejszych, a czasami jedyną formę zapobiegania chorobom zakaźnym, zwłaszcza w stosunku do tych chorób, przeciw którym współczesna medycyna nadal nie dysponuje żadnym leczeniem o charakterze przyczynowym. Trzeba jednak wziąć pod uwagę, że nie wszystkie osoby mogą, wskutek istnienia przeciwwskazań medycznych, uzyskać ochronę swojego życia i zdrowia poprzez poddanie się szczepieniu ochronnemu. Dotyczy to m.in. dzieci chorych na nowotwory oraz inne schorzenia przebiegające z obniżeniem odporności. Ponadto niektóre osoby pomimo poddania się szczepieniu, nie wytwarzają odporności poszczepiennej. W tej sytuacji prowadzenie powszechnego obowiązkowego programu szczepień, zapewnia również ochronę osobom nieszczepionym poprzez powstanie tzw. odporności zbiorowiskowej. Poziom zaszczepienia populacji sięgający 95% - 98 % (w zależność zakaźności od choroby) sprawia, że również osoby nieudpornione, które nie mogą być poddane szczepieniu, korzystają z ochrony jaką daje istnienie powszechnych programów obowiązkowych szczepień ochronnych.

Powszechne programy szczepień ochronnych zapewniają również ochronę dzieci w okresie bezpośrednio po urodzeniu, dzięki otrzymaniu przez nie w czasie trwania ciąży przez łożysko, przeciwciał ochronnych od zaszczepionej w dzieciństwie matki. Pozwala to również uniknąć sytuacji, w której szczepieniu byłaby poddawana kobieta już w trakcie trwania ciąży. Należy podkreślić, że zgodnie z art. 68 ust. 3 Konstytucji RP zapewnienie szczególnej opieki zdrowotnej m.in. dzieciom oraz kobietom w ciąży jest kolejnym obowiązkiem władz publicznych.

4. Czy ustawa wprowadza przymus szczepień? Zasady egzekwowania obowiązku szczepień

Ustawowy obowiązek poddawania się szczepieniom ochronnym absolutnie nie oznacza przymusowego wykonania szczepienia z zastosowaniem środków przymusu bezpośredniego. Natomiast brak realizacji wykonanie obowiązku szczepienia powoduje powstanie konsekwencji prawnych w postaci grzywny. Zgodnie z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP w demokratycznym państwie prawa konstytucyjne wolności i prawa mogą być
ograniczane w drodze ustawy, m.in. gdy jest to niezbędnie dla ochrony zdrowia. Kwestia sposobu egzekwowania przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej przedmiotowego obowiązku szczepień nie jest określana przepisami ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz.U. Nr 234 poz. 1570, z późn zm.), lecz reguluje ją ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2005 r. nr 229 poz. 1954, z późn. zm.) w zakresie w jakim dotyczy ona obowiązków o charakterze niepieniężnym.

Nałożenie przez ustawodawcę powszechnego obowiązku poddawania się szczepieniom ochronnym przeciw wybranym chorobom zakaźnym zapewnia odpowiednio wysoki odsetek osób poddających się szczepieniom i skutecznie zmniejsza ryzyko epidemicznego szerzenia się chorób zakaźnych w populacji. Wprowadzenie obowiązkowych szczepień ochronnych przeciw wybranym chorobom zakaźnym zmniejsza także społeczne
skutki związane z ciężkimi zdrowotnymi następstwami chorób zakaźnych, w tym związane z kosztami leczenia tych chorób oraz ich powikłań co pozwala wykorzystywać zaoszczędzone środki na leczenie i zapobieganie chorobom niezakaźnym.

5. Dlaczego ustawa ogranicza dostęp do informacji (np. do informacji o NOP-ach) poprzez uchylenie w art. 27 jak i 29 ustępów dotyczącego obowiązku prowadzenia przez świadczeniodawców rejestrów oraz wprowadza w to miejsce odpłatne uczestnictwo w systemie SENTINEL?

Ustawa w żadnym miejscu nie ogranicza dostępu do danych o zachorowaniach na choroby zakaźne oraz o niepożądanych odczynach poszczepiennych. Dane te są od lat publikowane na podstawie art. 30 ustawy, w tym również umieszczane na stronach internetowych Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny, a dostęp do nich jest całkowicie bezpłatny i nie są przewidziane żadne zmiany w tym zakresie.

Likwidacja rejestrów nie odnosi się do rejestrów prowadzonych przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej, na których podstawie sporządzane są raporty o liczbie zachorowań, lecz rejestry, które zostały przewidziane do prowadzenia przez lekarzy jako służące administracyjnemu rozliczaniu liczby dokonanych przez nich zgłoszeń. Przepisy o funkcjonowaniu tych rejestrów, ze względu na vacatio legis wybranych przepisów ustawy, faktycznie nigdy nie zdążyły wejść w życie, a obecnie, ponieważ zrezygnowano z refundacji kosztów zgłoszeń chorób zakaźnych oraz dodatnich wyników badań laboratoryjnych powinny zostać uchylone jako dodatkowe i niepotrzebne obciążenie administracyjne lekarzy. Rejestry te miały w zamierzeniu wyłącznie charakter administracyjno-księgowy i miały służyć kontroli rozliczeń finansowych w zakresie refundacji dokonanych zgłoszeń. Zrezygnowano więc z przepisów zobowiązujących lekarzy i felczerów oraz kierowników laboratoriów (art. 27 ust. 3, 5 i 6 oraz art. 29 ust. 2, 4 – 6 i ust. 7 pkt 5 i 6 ustawy) do prowadzenia rejestrów dokonanych zgłoszeń.

W odniesieniu do nadzoru SENTINEL należy podkreślić, że jest nadzór epidemiologiczny, który może być wprowadzony nie zamiast lecz jako dodatek do obligatoryjnego nadzoru rutynowego. Ponieważ jest on związany, w porównaniu z nadzorem rutynowym, z dość znacznym nakładem pracy, udział w nim praktyk lekarskich/przychodni jest dobrowolny i dla podmiotów w nim uczestniczących przewiduje się pokrycie kosztów ponoszonych przez jego uczestników w związku realizowanymi przez nie działaniami. Dane liczbowe pochodzące z tego nadzoru są podobnie jak dane z nadzoru rutynowego jawne. Tak więc jedyna płatność polega tu na dodatkowym finansowaniu tego nadzoru przez Ministra Zdrowia nie zaś na wprowadzeniu odpłatności w dostępie do danych dla opinii publicznej.

6. Dlaczego rezygnuje się z zapisu w art. 42 o 200% gotowości szpitali?

Zmiana art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy wynika z faktu, że przepis ten zawiera warunek, którego spełnienie jest praktycznie niemożliwe przez świadczeniodawców. Wprowadza on do umów (które mogą być zawierane między ministrem właściwym do spraw zdrowia a świadczeniodawcami) wymóg utrzymywania gotowości do zwiększenia ilości wykonywanych świadczeń zdrowotnych na poziomie nie mniejszym niż 200 % w stosunku do ilości świadczeń zdrowotnych wykonywanych na podstawie umów zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia. W zmodyfikowanym przepisie zakres i liczba wymaganych świadczeń będą mogły być określone bezpośrednio w umowie zawieranej między ministrem właściwym do spraw zdrowia a świadczeniodawcą na poziomie odpowiednim do możliwości szpitala i potrzeb w danym regionie kraju.

7. Dlaczego poszerza się wykaz osób, które mogą zastosować przymus bezpośredni o personel medyczny (art. 36 ust. 2) ?

Jest obecnie:
2. O zastosowaniu bądź zaprzestaniu stosowania środka przymusu bezpośredniego decyduje lekarz lub felczer udzielający pomocy osobie, o której mowa w ust. 1. Każdy przypadek zastosowania środka przymusu bezpośredniego odnotowuje się w dokumentacji medycznej.

Proponuje się brzmienie:
2. O zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego decyduje lekarz lub felczer, który określa rodzaj zastosowanego środka przymusu bezpośredniego oraz osobiście nadzoruje jego wykonanie przez osoby wykonujące zawody medyczne. Każdy przypadek zastosowania środka przymusu bezpośredniego odnotowuje się w dokumentacji medycznej.

Należy podkreślić, że katalog osób, które mogą zastosować przymus bezpośredni pozostał bez zmian. W przepisach określających dopuszczalność i sposób stosowania przymusu bezpośredniego (zmieniany art. 36 ust. 2), wprowadzono doprecyzowanie, zgodnie z którym przymus będący częścią interwencji medycznej może być stosowany jedynie przez pracowników medycznych pod bezpośrednim nadzorem lekarza lub felczera.

8. Jakie uprawnienia przyznaje się pracownikom Państwowej Inspekcji Sanitarnej w związku z nałożeniem na nich dodatkowych obowiązków wynikających z zapobiegania oraz zwalczania zakażeń i chorób zakaźnych?

Ustawa nie przyznaje Państwowej Inspekcji Sanitarnej nowych uprawnień. W odniesieniu do uprawnień, które już istniały w dotychczasowych przepisach, precyzuje je natomiast w taki sposób, aby zapewnić w jak największym stopniu ochronę prawa do prywatności i innych prawa obywatelskich. Przykładem jest uregulowanie uprawnień w zakresie dochodzenia epidemiologicznego w zakresie uzyskiwania informacji związane z danymi na temat na temat osób narażonych na biologiczne czynniki chorobotwórcze. Ma to niezwykle istotne znaczenie w przypadku wielu dochodzeń epidemiologicznych począwszy od tych, które są prowadzone w związku np. z zachorowaniami wywołanymi spożyciem skażonej żywności (np. salmonelozy), aż po przypadki narażenia na kontakt z osobą chorą na chorobę wysoko zakaźną i szczególnie niebezpieczną w czasie wielogodzinnych podróży lotniczych (wirusowe gorączki krwotoczne, SARS, wysoce patogenna grypa ptaków A(H5N1), grypa pandemiczna), jak również w stosunku do osób pokąsanych przez zwierzęta i potencjalnie w ten sposób narażonych na zakażenie wścieklizną.

Obowiązek udzielania informacji oraz niezbędnych danych podmiotom sprawującym nadzór epidemiologiczny był już przewidziany w art. 5 ust. 1 pkt. 7 dotychczasowych przepisów. Obecnie wprowadzany przepis art. 32a doprecyzowuje, które organy, od kogo, w jakich sytuacjach i jakich danych mogą zażądać.

9. Dlaczego w art. 24 nakłada się dodatkowe obowiązki związane z zapobieganiem chorobom zakaźnym. Kto będzie finansował te dodatkowe zadania?

Przepis nowelizowanego art. 24 rozszerza zakres współdziałania między inspekcjami dostosowując go do zakresu działania realizowanego przez poszczególne inspekcje na postawie już istniejących przepisów ustaw. Należy zauważyć, że obecny (uregulowany w już istniejących przepisach dotyczących poszczególnych inspekcji) zakres działania poszczególnych inspekcji obejmuje nie tylko obowiązek powiadamiania o zagrożeniach epidemiologicznych, ale również zapobieganie ich wystąpieniu oraz zwalczanie w przypadku, gdy już wystąpiły. Dlatego tez jest całkowicie zasadnym, aby inspekcje współdziałały ze sobą w pełnym, a nie jedynie w wybranym zakresie. Ustawowa zmiana tworzy podstawę to zawierania między inspekcjami porozumień, które uregulują te kwestie w sposób szczegółowy.

Ponadto należy podkreślić, że przepis art. 24 odnosi się do zakresu współdziałania między inspekcjami, a więc reguluje on wyłącznie relacje między organami administracji państwowej. Nie przyznaje on inspekcjom, żadnych dodatkowych kompetencji władczych wobec obywatela. Powyższy przepis nie powoduje też dodatkowych kosztów, ponieważ współdziałanie dotyczy jedynie działań już przewidzianych w ustawach dotyczących poszczególnych inspekcji.

10. Jakie będą dodatkowe skutki finansowe wejścia w życie nowelizacji ustawy?

Proponowane zmiany ustawy mają w większości przypadków charakter formalnoprawny i nie nakładają na stacje sanitarno-epidemiologiczne nowych zadań. Nie powodują także zwiększenia wydatków na działalność stacji ponad te koszty, które wynikają z już obowiązujących przepisów ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

Równocześnie biorąc pod uwagę wysokie koszty, które musiałyby zostać poniesione przez powiatowe stacje sanitarno-epidemiologiczne począwszy od dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych do ustawy w roku 2012 i przez następne lata, zrezygnowano z przepisów, które wprowadzały refundację kosztów zgłoszeń niepożądanych odczynów poszczepiennych (art. 21 ust. 9 ustawy) oraz zachorowań (art. 27 ust. 7 ustawy) dokonywanych przez lekarzy i felczerów oraz refundacji kosztów zgłoszeń dodatnich wyników badań laboratoryjnych (art. 29 ust. 6 ustawy) dokonywanych przez kierowników laboratoriów.

http://demotywatory.pl/3862050

Peryskop on 11 lipca 2012 at 22:53 said:

ZAGROŻENIE SZCZEPIONKOWĄ ZAGŁADĄ BARDZO REALNE

prof. Maria Majewska

11 lipca 2012

Coraz więcej faktów wskazuje, że producenci szczepionek wraz z WHO przygotowują się do przymusowego wyszczepienia miliardów ludzi zabójczymi szczepionkami przeciw ptasiej grypie. Chcą to czynić na podstawie wyssanych z palca teorii i urojeń producentów oraz biurokratów (dla zysków), bez żadnych dowodów istnienia jakiejkolwiek pandemii czy epidemii tej grypy, do której prawdopodobnie nigdy nie dojdzie. Teraz już wiemy, że Polska została wybrana na taki kraj białych ludzi przeznaczonych do tych eksperymentów i prawdopodobnej szczepionkowej zagłady. Pamiętajmy, że właśnie ta szczepionka zabiła parę lat temu kilkunastu bezdomnych Polaków (w Grudziądzu), którym podstępnie ją podano. Sprawę wyciszono, nikt nie odpowiedział za tę zbrodnię. Taki właśnie los przygotowały Polakom polski sejm i senat. Nie można mieć co do tego złudzeń.

http://www.reuters.com/article/2012/07/11/us-birdflu-pandemic-vaccination-idUSBRE86A06B20120711

http://therefusers.com/category/refusers-newsroom/

http://www.monitor-polski.pl/

Przewidziane nowelizacją modyfikacje przepisów, które mają na celu nadanie spójności już istniejącym obowiązkom ustawowym, są w nieprawdziwy sposób przedstawiane jako ograniczanie praw obywatelskich m.in. odnośnie dostępu do informacji o niepożądanych odczynach poszczepiennych, wprowadzenia przymusu bezpośredniego dla wykonywania szczepień oraz zmiany definicji choroby zakaźnej. Są to informacje całkowicie nieprawdziwe.

W rzeczywistości większość podniesionych zarzutów odnosi się do zmian, które polegają nie na nałożeniu nowych obowiązków lecz doprecyzowaniu rozwiązań obowiązujących w prawie polskim od wielu lat

Po pierwsze, zbrodnicze przepisy już OD WIELU LAT istniały sobie na papierze, na szczęście na tyle nieprecyzyjne były, że dziurawe jak durszlak , więc nieskuteczne w egzekucji.

Tłumaczenia tej instytucji są mniej więcej czymś takim " hej, przecież od dawna wiedzieliście, że chcemy was zabić i nie protestowaliście więc o co ten raban teraz?"

Uspokajam. Pojawiające się w Internecie apele są odzwierciedleniem tak zwanych ruchów i organizacji antyszczepionkowych.


Zbigniew Girzyński Poseł, polityk Prawa i Sprawiedliwości.

W związku z licznymi zapytania i apelami związanych z przyjętą przez Sejm RP nowelizacją ustawy: o zmianie ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi uchwaloną w dniu 15 czerwca 2012 roku, pragnę Państwa poinformować że:

- w trakcie prac nad nowelizacją ustawy, a także w samym projekcie rządowym (druk nr 293), ani w poprawkach poselskich do ustawy, nikt nie zgłaszał uwag podważających dotychczasowy porządek prawny, związany z obowiązkowym kalendarzem szczepień ochronnych,
- Prawo i Sprawiedliwość w tym także ja jako poseł, zgodnie z propozycją Komisji Zdrowia, zagłosowało więc za przyjęciem ustawy, która miała głównie charakter porządkujący aktualnie obowiązujące przepisy oraz przepisy dostosowujące działalność terenowych stacji SANEPID-u do obowiązujących obecnie warunków organizacyjnych,

Pojawiające się w Internecie apele są odzwierciedleniem tak zwanych ruchów i organizacji antyszczepionkowych, które wzorem innych krajów europejskich i Ameryki stawiają sobie za cel zlikwidowanie prawnych podstaw przeprowadzania obowiązkowych szczepień ochronnych populacji. Są one w tym przypadku bezzasadne ponieważ procedowana nowelizacja ustawy NIE WPROWADZAŁA NOWYCH ANI NIE ZNOSIŁA DOTYCHCZAS OBOWIĄZUJĄYCH SZCZEPIEŃ W POLSCE. Jak już poinformowałem wcześniej porządkowała ona jedynie organizacyjne ramy funkcjonowania służb sanitarnych w Polsce. W tym zakresie wszelkie pojawiające się głosy dotyczące tego, że nowelizacja ta wprowadziła jakieś dodatkowe szczepienia lub dokonała zmiany w tych szczepieniach, które obecnie standardowo się odbywają są bezpodstawne i wynikają albo z nieznajomości materii, albo z powodu powtarzania nieprawdziwych lub zaczerpniętych z niesprawdzonych źródłem informacji.

Niezależnie od tego pragnę poinformować, że jestem zwolennikiem szczepień ochronnych. Gdyby ktoś w przyszłości chciał przeprowadzać zmiany legislacyjne, które takie szczepienia by likwidowały, będę temu przeciwny. W Polsce obowiązkowe szczepienia ochronne są prowadzone od ponad 200 lat. Polscy lekarze jeszcze w trudnych latach zaborów i wykorzystując sprzyjający czas epoki napoleońskie i autonomii tzw. Królestwa Kongresowego wprowadzili pierwsze szczepienia ochronne w szkołach dla dzieci. Tradycja ta wraz z postępem medycyny była kontynuowana i rozszerzana w wolnej Polsce w okresie dwudziestolecia międzywojennego w XX w. i na szczęście nie odeszło się od niej w okresie PRL.

Szczepienia ochronne eliminują z naszego życia choroby zakaźne, które w przeszłości dziesiątkowały ludność w okresach epidemii. Podkreślić warto, że szczepienia dotyczą chorób o charakterze zakaźnym. Gdyby tyczyło się to chorób, których konsekwencje ponosi każdy indywidualnie, można by rozważyć odejście od nich. Niestety są to choroby, które w wyniki łatwego sposobu zarażania innych mógłby prowadzić do epidemii i masowanych zgonów często setek tysięcy ludzi. Wprowadzenie zwłaszcza szczepień obowiązkowych dzieci sprawiło, że śmiertelność niemowląt jest dziś na nieporównanie mniejszym poziomie niż wcześniej.

Istnieją ruchy i ludzie, którzy zapewne w dobrej wierze (kierując się zasadą poszanowania wolności indywidualnej) są przeciwnikami szczepień ochronnych. Szanując ich opinie nie podzielam jej. Jestem nawet wstanie zrozumieć postulat likwidacji obowiązkowych ubezpieczeń społecznych. Można bowiem przyjąć argument, że ktoś ma prawo decydować o tym, że nie chce korzystać z powszechnej opieki medycznej (zwłaszcza, że nie jest ona na zadawalającym często nas poziomie) czy nie chce uczestniczyć w obowiązkowym systemie emerytalnym (uważa, że i bez emerytury poradzi sobie na starość). Takie decyzje wprawdzie wpływałby na system generalnie, ale w sposób nie wywołujący strat nieodwracalnych dla innych. Odejście od obowiązkowości szczepień mogłoby jednak skutkować powrotem do epidemii i różnego rodzaju negatywnych zjawisk, których konsekwencje ponosiliby wszyscy.

Przed II wojną światową bardzo wrogo do szczepień odnosili się m.in. Świadkowie Jehowy. Od połowy jednak XX w. także i wśród nich wygrywać zaczął zdrowy rozsądek i stanowisko to uległo zmianie. To cieszy i nich będzie dobrym przykładem dla innych. Pewnie wszystkich nie przekonałem, ale sumienie w tym zakresie mam spokojne. A przy okazji wszystkim życzę zdrowia.