tigeroo9 pisze:
Zmiany polegają między innymi na rozszerzeniu obowiązku szczepień na wszystkich Polaków (nie tylko jak dotąd dzieci), zmianie definicji choroby zakaźnej (teraz to będzie po prostu każda choroba wywołana przez biologiczny czynnik chorobotwórczy), rozszerzenie uprawnień inspekcji sanitarnej o nadzór nad wykonywaniem obowiązku szczepień (dotąd był to tylko ogólny nadzór nad szczepieniami), oraz zmiany w zasadach stosowania przymusu bezpośredniego (czyli siły fizycznej) przy aplikowaniu procedur medycznych. Teraz będzie to wyłącznie pod nadzorem lekarza i pracowników medycznych, nie trzeba już ani policji ani wyroku sądu, wystarczy decyzja lekarza. Dotąd polski Minister Zdrowia decydował o ogłoszeniu epidemii, teraz będzie “decydował” główny inspektor sanitarny na polecenie unijnych instytucji zajmujących się bezpieczeństwem epidemicznym. Minister zdrowia zostaje kompletnie pominięty, jego rola zostaje zredukowana do płatnika rachunków za szczepionki.
Nie mogę zgodzić się z powyższym. Jeśli ktoś nie znał wcześniejszej wersji ustawy to faktycznie może się zdziwić, że "nagle obowiązuje jakiś przymus", natomiast w "starej" ustawie jak byk stoi:
Art. 36.
Wobec osoby, która nie poddaje się obowiązkowi szczepienia, badaniom sanitarno-epidemiologicznym, zabiegom sanitarnym, kwarantannie lub izolacji, a u której podejrzewa się lub rozpoznano chorobę szczególnie niebezpieczną i wysoce zakaźną, stanowiącą bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia innych osób, może być zastosowany środek przymusu bezpośredniego polegający na przytrzymywaniu, unieruchomieniu lub przymusowym podaniu leków.
2. O zastosowaniu bądź zaprzestaniu stosowania środka przymusu bezpośredniego decyduje lekarz lub felczer udzielający pomocy osobie, o której mowa w ust. 1. Każdy przypadek zastosowania środka przymusu bezpośredniego odnotowuje się w dokumentacji medycznej.
3. Lekarz lub felczer może zwrócić się do Policji, Straży Granicznej lub Żandarmerii Wojskowej o pomoc w zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego. Udzielenie pomocy następuje pod warunkiem wyposażenia funkcjonariuszy lub żołnierzy w środki chroniące przed chorobami zakaźnymi przez tego lekarza lub felczera.
4. Przed zastosowaniem środka przymusu bezpośredniego uprzedza się o tym osobę, wobec której środek przymusu bezpośredniego ma być zastosowany, i fakt ten odnotowuje się w dokumentacji medycznej. Przy wyborze środka przymusu bezpośredniego należy wybierać środek możliwie dla tej osoby najmniej uciążliwy,
a przy stosowaniu środka przymusu bezpośredniego należy zachować szczególną ostrożność i dbałość o dobro tej osoby.
5. Przymus bezpośredni polegający na unieruchomieniu może być stosowany nie dłużej niż 4 godziny. W razie potrzeby stosowanie tego przymusu może być przedłużone na następne okresy 6-godzinne, przy czym nie dłużej niż 24 godziny łącznie.
6. Przytrzymywanie jest doraźnym, krótkotrwałym unieruchomieniem osoby z użyciem siły fizycznej.
7. Unieruchomienie jest dłużej trwającym obezwładnieniem osoby z użyciem pasów, uchwytów, prześcieradeł lub kaftana bezpieczeństwa.
8. Przymusowe podanie leku jest doraźnym lub przewidzianym w planie postępowania leczniczego wprowadzeniem leków do organizmu osoby – bez jej zgody.
W nowej odsłonie rozszerzono jeden ustęp traktujący o tym, że przymus może być stosowany jedynie przez pracowników medycznych.
w art. 36 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. O zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego decyduje lekarz lub felczer, który określa rodzaj zastosowanego środka przymusu bezpośredniego oraz osobiście nadzoruje jego wykonanie przez osoby wykonujące zawody medyczne. Każdy przypadek zastosowania środka przymusu bezpośredniego odnotowuje się w dokumentacji medycznej.”;
Także twierdzenie, że "
stosowanie przymusu bezpośredniego (czyli siły fizycznej) przy aplikowaniu procedur medycznych będzie to wyłącznie pod nadzorem lekarza i pracowników medycznych, nie trzeba już ani policji ani wyroku sądu, wystarczy decyzja lekarza" nie jest do końca zgodne z prawdą, gdyż "stary" przepis:
O zastosowaniu bądź zaprzestaniu stosowania środka przymusu bezpośredniego decyduje lekarz lub felczer udzielający pomocy osobie. (...) Lekarz lub felczer może zwrócić się do Policji, Straży Granicznej lub Żandarmerii Wojskowej o pomoc w zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego. Nie uległ pod tym względem zmianie, zawsze wystarczała decyzja lekarza - w starej i nowej ustawie to nadal lekarz decyduje o zastosowaniu przymusu bezpośredniego i o tym, czy zwraca się o pomoc do innych służb (Policja, ŻW, Straż Graniczna) i w tym względzie nic się nie zmieniło. Ta zmiana przepisu precyzuje kto jest zobowiązany do wykonania przymusu (czyli że są to jedynie osoby wykonujące zawody medyczne tj. ratownicy medyczni, pielęgniarki, położne, lekarze) oraz jaki rodzaj przymusu zostanie zastosowany - wcześniej nie było to jednoznaczne. A sam przymus dotyczy przede wszystkim sytuacji epidemii:
Obecny podczas obrad Senatu Główny Inspektor Sanitarny Przemysław Biliński podkreślał, że w sytuacjach epidemii państwo musi mieć narzędzie do ochrony zdrowia populacji. W tym celu doprecyzowane zostały „przepisy omawiające tzw. przymus poddania się szczepieniom”. Zaznaczył, że obowiązek wykonywania szczepień nie równa się przymusowi. Ustawa nie zawiera przepisów penalizujących odnoszących się do uchylania się od obowiązku dokonania szczepień. Ustawa nie zawiera przepisów dotyczących kar, stosuje się tutaj przepisy Kodeksu wykroczeń i Kodeksu postępowania administracyjnego. „Tak jak w przypadku wszystkich innych decyzji, taki obowiązek obywatelski powinien być spełniony” - mówił Biliński. Przymus może mieć jednak miejsce tylko w przypadku, „kiedy zostaje ogłoszony np. przez wojewodę lub ministra zdrowia stan epidemii na terenie województwa bądź całego kraju.
Dalej:
tigeroo9 pisze:
Zmiany polegają między innymi na rozszerzeniu obowiązku szczepień na wszystkich Polaków (nie tylko jak dotąd dzieci)
I z tym nie mogę się zgodzić.
Art. 5.
1. Osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązane na zasadach określonych w ustawie do:
1) poddawania się badaniom sanitarno-epidemiologicznym, w tym również postępowaniu mającemu na celu pobranie lub dostarczenie materiału do tych badań;
2) poddawania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym w ramach Narodowego Programu Szczepień Ochronnych;
3) poddawania się leczeniu, hospitalizacji, izolacji, kwarantannie lub nadzorowi epidemiologicznemu;
4) stosowania się do nakazów i zakazów organów administracji publicznej służących zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych;
5) poddawania się zabiegom sanitarnym;
6) zaniechania wykonywania prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia lub choroby zakaźnej na inne osoby – jeżeli są osobami zakażonymi, chorymi na chorobę zakaźną lub nosicielami;
7) udzielania informacji oraz niezbędnych danych podmiotom sprawującym nadzór epidemiologiczny.
W nowym wydaniu brzmi to tak:
„1. Osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązane na zasadach określonych w ustawie do:
1) poddawania się:
a) zabiegom sanitarnym,
b) szczepieniom ochronnym,
c) poekspozycyjnemu profilaktycznemu stosowaniu leków,
d) badaniom sanitarno-epidemiologicznym, w tym również postępowaniu mającemu na celu pobranie lub dostarczenie materiału do tych badań,
e) nadzorowi epidemiologicznemu,
f) kwarantannie,
g) leczeniu,
h) hospitalizacji,
i) izolacji;
Narodowy Program Szczepień Ochronnych nie obejmuje swym zasięgiem jedynie dzieci (jak sugeruje powyższa wypowiedź), wg "starych" przepisów dotykał jak najbardziej dorosłych. Istnieje duża grupa osób, określana jako "osoby narażone w sposób szczególny na zakażenie", która również ma obowiązek wykonywania określonych szczepień, jeśli chce pracować na danym stanowisku i uprzednio wyraża zgodę na szczepienie. Za wyjątkiem obowiązkowego szczepienia przeciw WZW typu B dla pracowników wykonujących zawód medyczny, szczepienia ochronne wykonywane pracownikom podejmującym pracę na innych stanowiskach są finansowane przez pracodawców.
Nowelizacja przewiduje też możliwość nałożenia obowiązku szczepień ochronnych na osoby inne niż objęte programem szczepień ochronnych. Biliński podał przykład żołnierzy wyjeżdżających na misje do krajów tropikalnych.
Punkt
"Osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązane na zasadach określonych w ustawie do poddawania się szczepieniom ochronnym" z powodu usunięcia końcówki o NPSO może wprowadzać nieścisłość jeśli chodzi o to, kto i w jaki sposób będzie określał program szczepień ochronnych (do tej pory Narodowy Program Szczepień był ogłaszany każdego roku przez Głównego Inspektora Sanitarnego), ale nadal obowiązuje ten przepis (nie został usunięty):
Art. 17
10. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz chorób zakaźnych objętych obowiązkiem szczepień ochronnych,
2) osoby lub grupy osób obowiązane do poddawania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym przeciw chorobom zakaźnym, wiek i inne okoliczności stanowiące przesłankę do nałożenia obowiązku szczepień ochronnych na te osoby,
3) kwalifikacje osób przeprowadzających szczepienia ochronne,
4) sposób przeprowadzania szczepień ochronnych,
5) tryb przeprowadzania konsultacji specjalistycznej, o której mowa w ust. 5,
6) wzory zaświadczenia, o którym mowa w ust. 4, książeczki szczepień oraz karty uodpornienia,
7) sposób prowadzenia dokumentacji, o której mowa w ust. 8 pkt 1, i jej obiegu,
8) wzory sprawozdań z przeprowadzonych obowiązkowych szczepień ochronnych oraz tryb i terminy ich przekazywania
– uwzględniając dane epidemiologiczne dotyczące zachorowań, aktualną wiedzę medyczną oraz zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia.
Dalej.
tigeroo9 pisze:
Dotąd polski Minister Zdrowia decydował o ogłoszeniu epidemii, teraz będzie “decydował” główny inspektor sanitarny na polecenie unijnych instytucji zajmujących się bezpieczeństwem epidemicznym.
Art. 46.
1. Stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii na obszarze województwa lub jego części ogłasza i odwołuje wojewoda, w drodze rozporządzenia, na wniosek państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego.
2. Jeżeli zagrożenie epidemiczne lub epidemia występuje na obszarze więcej niż jednego województwa, stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii ogłasza i odwołuje, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej, na wniosek Głównego Inspektora Sanitarnego.
Nowela nie zawiera żadnych zmian w tym artykule (Rozdział 8, Art. 46), jest on pozostawiony w formie poprzedniej, więc na podstawie czego powyższy wniosek? Można co najwyżej powiedzieć, że GIS "decydował" cały czas, a nie że wprowadzono w tym miejscu jakieś poprawki. Owszem, w ramach nowelizacji otrzymał on szersze uprawnienia, natomiast sprawa decyzji o ogłoszeniu epidemii nie ulega zmianom. Tzn. inspektoraty sanitarne zbierają informacje z kraju, które następnie są przekazywane GIS, który z kolei wydaje wniosek o epidemii. GIS z unijnymi instytucjami
"współpracował" już wcześniej, artykuł mówiący o tym (Art. 25) również pozostał bez zmian, także znów wysuwa się wniosek jakoby wprowadzono dużo większe ograniczenia, gdzie de facto nic nowego nie ma:
Art. 25.
1. Główny Inspektor Sanitarny oraz wskazane przez niego podmioty współpracują z państwami członkowskimi Unii Europejskiej, Komisją Europejską i Europejskim Centrum do Spraw Zapobiegania i Kontroli Chorób w ramach wspólnotowej sieci nadzoru epidemiologicznego i kontroli chorób zakaźnych.
2. Współpraca, o której mowa w ust. 1, obejmuje:
1) przekazywanie do podstawowej oraz specjalistycznych sieci nadzoru Unii Europejskiej danych o przypadkach zakażeń, zachorowań lub zgonów z powodu chorób zakaźnych gromadzonych w rejestrach, o których mowa
w art. 30 ust. 1;
2) wymianę innych informacji istotnych dla zapobiegania i zwalczania zakażeń oraz chorób zakaźnych.
W świetle powyższego mam wrażenie, że gro osób czyta jedynie nagłówek
"Przymusowe szczepienia dla wszystkich!" i czyjąś interpretację ustaw, powielaną wszędzie gdzie tylko się da, co stwarza okazję do myślenia, że "skoro można przeczytać ją wszędzie i wszyscy o niej dyskutują, podpisują petycję i bojkotują walcząc o słuszną sprawę" to niezawodny znak, że jest prawdziwa. Ze swojej strony analizując JEDYNIE Ustawę z dnia 5 grudnia 2008 r.o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi oraz Nowelizację tejże czyli dokumenty z którymi tutaj tak zażarcie się dysputuje zamiast INTERPRETACJI tychże, stwierdzam, że informacje powielane w tym temacie i innych stronach apelujących w dużym stopniu rozmijają się.
Zastanawiając się nad tym "problemem" dochodzę również do wniosku, że zmiany które zostają wprowadzane nie są aż tak istotne, jak przestawiają to powyższe apele,
w porównaniu z istniejącą obecnie ustawą, która nota bene obowiązuje już od kilku lat - kluczowe przepisy dotyczące stosowania przymusu i wprowadzające ograniczenia naszych osobistych praw są w powszechnym użyciu od co najmniej 2008 roku i do tej pory jakoś nikt nie pokusił się o zbojkotowaniem ich (przynajmniej na taką skalę). Z drugiej strony zastanawia mnie też, o co tak naprawdę chodzi w tym proteście, chociażby kwestia tego, że lekarz będzie stosował przymus zamiast innych służb typu policja, wojsko? To ciekawe w kontekście weryfikowania informacji, że tak naprawdę wystarczy dużo krzykliwych haseł aby przekonać gawiedź do "konkretnego" działania (walki o swoje).
Ostatnio rzuciło mi się w oczy ciekawe zdanie gdzieś na forum:
Niech ludzie w końcu masowo przestaną się szczepić nie oglądając się na innych... Zdaje się, że wielu w tych słowach nie dostrzega paradoksu w przypadku oglądania się na innych przeciwników szczepień. Chyba dobrze obrazuje to jak łatwo "alternatywne" podejście może stać się tylko drugą stroną tego samego medalu.
Nowości 
Mapa Strony 
Index Mapy strony 
RSS 
No cóż, nie ma to jak merytoryczna pogawędka 
