Mauro Biglino - włoski eseista i tłumacz [z hebrajskiego i greki]. Znawca historii religii, wyspecjalizowany w tłumaczeniach z języka hebrajskiego antycznego, przetłumaczył 19 ksiąg Biblii z tekstu masoreckiego, z których 12 zostało opublikownych w "I profeti minori", a pozostałe w "I cinque Meghillot" - wydane pod redakcją P. Beretta dla [watykańskiego] wydawnictwa Edizioni San Paolo. (...) jako tłumacz biblijny udzielał wywiadów dla włoskiej telewizji krajowej i dla wielu stacji radiowych.

Fragment korespondencji Biglino z hebrajskim uczonym egzegetą: "Co do wielu rzeczy Mauro ma całkowitą rację. Biblia NIE jest księgą religijną (...)".

"Fakt, że Biblia mówi o inżynierii genetycznej, jest wiadomy hebrajczykom OD ZAWSZE (...)".

"Jeśli chodzi o tzw. Cherubiny, Żydzi wiedzą OD ZAWSZE poprzez Talmud, że były to przedmioty mechaniczne (umieszczone przy "Arce" w celu jej ochrony). Arka była swego rodzaju "sejfem" zawierającym przedmioty cenne i jednocześnie bardzo niebezpieczne. Był to rodzaj maszyny zbudowanej przy pomocy wysoce zaawansowanej technologii - zdecydowanie bardziej wyrafinowanej od systemów ochrony, które współcześnie używane są do ochrony banków".


"Jeśli chodzi o fragmenty na temat istnienia tzw. "Szatana" ["Diabła"], Mauro opisał to w sposób doskonały i zasługuje na pochwałę. W rzeczy samej żaden "Szatan" nigdy nie istniał."


[Pytanie Mauro:] Dwa biblijne opisy "stworzenia człowieka" mówią o dwóch różnych rodzajach DNA, za pomocą których zostaliśmy stworzeni [sklonowani]?
Odp.: "Zgadza się. Jednak z tą różnicą, że inżynierią genetyczną nie zajmowali się Elohim, ale "Refaim"/Rofim - czyli medycy."

"Żadne też z "biblijnych cudów" nie są natury nadprzyrodzonej, lecz ich natura jest ściśle technologiczna".

Abraham, jak wiemy, miał syna Izaaka, ten miał syna o imieniu Jakub, który ma 12 plemion... upraszczając mocno oczywiście... Gdy w ziemi Kaanan nadszedł okres głodu, wszyscy oni musieli przenieść się do Egiptu (...). Będąc w Egipcie cała ta grupa współplemieńców musiała oddać się w służbę tym bogom/Elohim, w których posiadaniu była ziemia egipska - ponieważ Jahwe do Egiptu NIE MIAŁ PRAWA WSTĘPU, Egipt nie był jego terytorium.
Tak więc Jozue mówi do ludu: "Jeśli naprawdę nie chcecie służyć Jahwe, wybierzcie dziś, komu [którym bogom Elohim] chcecie służyć (...).

Tak więc istnieli:
Elohim, którzy rządzili w Mezopotamii,
Elohim rządzący w Egipcie;
Elohim, którzy rządzili w ziemi Kanaan;
i jednym z Elohim był Jahwe [i należący do niego lud Izraelitów oraz skrawek ziemi, którą zajmowali]...
"Bogów" Elohim było wielu i dzielili między sobą terytorium i wpływy. I jakikolwiek lud zamieszkiwał dany obszar ziemi, wchodził automatycznie pod władzę danej grupy Elohim, która władała tą ziemią i której musiał służyć...

Mówiłem wcześniej, że Jahwe był znany też innym ludom.., np. w kulturze ugaryckiej (dzisiejszy Liban) (...) znaleziono tabliczkę, na której jest napis mówiący "Niech towarzyszą ci w twej podróży Jahwe i jego Asherah" - czyli Jahwe i jego towarzyszka/żona. Ponieważ fakt, że Jahwe miał partnerkę był ogólnie znany... Jednak z czasem informacja ta została całkowicie usunięta przez elitę monoteistycznych teologów szowinistów (...)

Członkowie społeczności hebrajskiej w Elefantynie jeszcze w V w. pamiętali Jahwe i jego towarzyszkę, która była znana jako Anat Yahweh lub też Anat Yahwu (...). Także fakt, że Jahwe miał żonę był znany wszystkim i to jest jedna z tych informacji, o które zadbano, by po prostu 'zniknęły' - gdyż oczywistym jest, że nie pasowała ona do doktryny monoteizmu opartej na wizerunku "jedynego" męskiego "boga".

Anioły - biblijni Malachim [?] - osobiniki z krwi i kości; w jednym z wersetów biblijnych mówi się: "Spotkałem jednego z nich (z Malachim) i całe szczęście, że jestem wciąż żywy" ["anielskie dobre anioły" można między bajki włożyć].
Ciekawą rzeczą jest fakt, że dla ojców kościoła w pierwszych wiekach n.e. było całkiem OCZYWISTYM, że były to zwykłe osoby z krwi i kości; w tekście Tertuliana i (...?) mówi się, że kobiety - szczególnie młode dziewczęta - gdy brały udział w zebraniach, gdzie byli obecni ANGELOI ("anioły") we własnym interesie musiały zakrywać głowę. Było dla nich lepiej - szczególnie dla młodych dziewcząt, dziewic z długimi włosami - żeby okrywały się dla wlasnego bezpieczeństwa. Powód jest prosty - angeloi łatwo podniecali się seksualnie na widok pięknych dziewcząt. I jeśli dziewczęta chciały uniknąć gwałtów, musiały się okrywać. W liście do Efezjan Paweł pisze, że na zebrania kobiety muszą przychodzić okryte - z powodu angeloi (aniołów), nie z szacunku dla aniołów, ale "z powodu" aniołów. Czyli - jak są w pobliżu aniołowie, to lepiej się okryjcie. Podobnie jest napisane w zwojach z Qumran (...), w społecznościach żyjacych nad Morzem Martwym - że dla dziewcząt przebywajacych w pobliżu angeloi było bezpieczniej, aby okrywały swe oblicza. W liście do Hebrajczyków Paweł mówi "Pamiętajcie, aby być zawsze gościnnym, także przy nieznajomych, bo może się zdarzyć, że ktoś z waszych gości był jednym z nich (z "aniołów"). Byli więc tak bardzo PODOBNI do ludzi, że mogło się zdarzyć, że któryś mógł ugościć jednego z nich [i nie odróżnić od zwykłego człowieka]. Wszystko to oznacza, że jeszcze zanim w pierwszych wiekach n.e. angeloi zostali "uduchowieni" i przedstawieni jako istoty "niebiańskie" - gdyż np. skrzydła Angeloi "doczepiono" w 4-5 w.n.e., wcześniej Angeloi nie mieli żadnych skrzydeł - przed tą "modyfikacją" Angeloi dla ludzi byli zwykłymi osobnikami z krwi i kości, tak zwykłymi, że radzono młodym dziewczętom, by zważały, by ich zbytnio nie "pobudzać".

W V Księdze Mojżeszowej w. 32 Mojżesz mówi do ludu bardzo zagniewany: "Składali ofiary dla Shedim (?), którzy nie należą nawet do Elohim" - czyli oddali się w służbę osobnikom, którzy w hierarchii "bogów" stali dużo niżej od Elohim. Dalej: "Zaczęli służyć Elohim/Bogom, których nawet nie znali; Bogom nowym, przybyłym niedawno, którzy wasi ojcowie nawet nie znali".
Czyli - istnieli Elohim, którzy nie mając przyznanych dla siebie żadnych ziem [przyznanych przez tych, którzy stali wyżej w hierarchii], sami udawali się na poszukiwania ziem do zagarnięcia i ludów tam zamieszkujących, których brali sobie w "służbę". I Mojżesz mówi otwarcie - "Oddaliście się w służbę Elohim, którzy dopiero co przybyli, których wasi ojcowie nawet nie znali, zupełnie nowi...".
[W tłumaczeniach "dla mas" każdy z Elohim, który był przeciwko Jahwe - a właściwie każdy poza nim samym, był zamieniany w "demona" lub w potwora. Wersja polska, V Ks. Mojż. wers 32,17: "Składali ofiary DEMONOM, które nie są bogami; Bogom, których ojcowie wasi nie znali; Nowym, które nie dawno się pojawiły." Warto zauważyć, że tłumaczący raz nazywają tych innych Elohim "demonami", a w następnym wersie "Bogami". Tak to jest, jak się fałszuje tłumaczenia.]

Po moim wcześniejszym poście sprzed paru dni o (nieistniejącym) jabłku Ewy, zamierzam kontynuować z kolejną dawką humoru...
Obecny czas jest jednym z tych okresów, gdy atakuje się mnie bez wytchnienia na różnych blogach, stronach, grupach FB... Ciekawą rzeczą jest fakt, że w ostatnich miesiącach już dwa razy skierowano pod moim adresem krytykę, mimo że moje udokumentowane odpowiedzi są już opublikowane - w jednym przypadku od ok. 12 miesięcy, w drugim od ponad 3 lat.
Jeszcze większym kuriozum jest jednak inny fakt: totalne milczenie owych samozwańczych obrońców prawd "objawionych" w obliczu niektórych EWIDENTNYCH zafałszowań (nie błędów) obecnych w doktrynie przez nich propagowanych.

Jeśli macie ochotę, weźcie jakąkolwiek biblię, którą macie w domu i po tym możemy kontynuować...

Na zdjęciu widniejącym na dole [obecnym na stronie autora] znajdziecie poprawne tłumaczenie interlinearne wersu 20:13 Księgi Rodzaju, które przeznaczone są dla bibliotek uniwersyteckich i kierunków teologicznych.
Jak widać, widniejący czasownik jest w liczbie mnogiej (tak jak jest rzeczywiście w tekście oryginalnym hebrajskim):

"Gdy więc Elohim wyprawili mnie na wędrówkę z domu ojca mego..." (sam leksem także ma formę mnogą).

Teraz przeczytajcie tłumaczenie waszych domowych Biblii: jestem pewien, że czasownik jest w formie pojedynczej i że "Elohim" (l. mnoga) zostało zmienione na "Bóg" (l. pojedynczą).
[W rzeczy samej, polska Bilia Warszawska: "Gdy więc Bóg wyprawił mnie na wędrówkę z domu ojca mego..."]

Ta sama rzecz ma miejsce w wersie 35:7 Księgi Rodzaju (gdzie "Elohim" jest nawet poprzedzone przedimkiem, co wskazuje na to, że słowo to nie jest to imieniem własnym osoby). Itd., itp...

Myślicie, że samozwańczy obrońcy "prawdy objawionej" którzy próbują zaprzeczać temu, co mówię, choć raz skomentowali te ewidentne zafałszowania (nie błędy) w tłumaczeniach doktryn, które próbują wszędzie propagować?

Nie!

Wiecie dlaczego?

Bo najważniejszy cel to sprawić, by lud wierzył w to, że Biblia mówi o 'Bogu' i cel ten uświęca każdy środek dla krzewicieli "prawdy": także fałszowanie tekstów.

Gdy rozmawia się o Biblii jest wręcz nieodzownym, by trochę się pośmiać przy okazji... Wydaje mi się, że mogę śmiało postawić hipotezę, że jedno z najbardziej popularnych show miało swoje korzenie w Biblii.
Wiemy, iż teksty biblijne były spisywane tylko przy pomocy spółgłosek, tak więc aby móc w ogóle coś zrozumieć, ktoś w pewnym momencie musiał powiedzieć: "Kupuję samogłoskę!"... Od tamtego razu cała reszta to tylko rozwój wypadków...