Mowa jest oznaką życia, ale cisza to samo życie.

Wyobraźcie sobie tę ciszę, gdyby ludzie mówili tylko to, co wiedzą.

Przestrzenią ducha, gdzie może on rozwinąć skrzydła, jest cisza.

Nie mogę się temu
nadziwić
nakrzyczeń
namilczeń

W latach 60. Witold Lutosławski zaapelował o ciszę. Wybitny kompozytor piętnował schamienie obyczajów w kwestii szacunku dla cudzych uszu. Krytykowana wtedy sytuacja to nic zatrważającego w porównaniu z tym, z czym spotykamy się teraz.
Międzynarodowa Rada Muzyczna przy UNESCO w 1969 r. podjęła uchwałę: "Rada jednomyślnie potępia niedopuszczalne pogwałcenie wolności osobistej i prawa każdego człowieka do ciszy przez nadużywanie nagranej oraz nadawanej przez radio muzyki". Komitet Wykonawczy UNESCO miał nałożyć sankcje na odpowiedzialnych za taki stan. Ale "prawo do ciszy" przegrało z "prawem do emisji".
Agresja dźwiękowa - najtrafniejsze określenie fonosfery pubów, kawiarni, klubów. Nie można w nich porozmawiać bez przekrzykiwania muzyki. Gdy z ulicy wchodzimy do publicznego lokalu, zmienia się jedynie rodzaj hałasu. Sądzono, iż puby warszawskie będą podobne do brytyjskich: w głównym pomieszczeniu nie można tam odtwarzać muzyki. Przy piwie można porozmawiać. Polskie puby są filiami dyskoteki. Z głośników dobiegają przeboje dobierane przez barmanów.
Przyczyną eskalacji hałasu jest także uprzemysłowienie i urbanizacja. Miasto ma głośniejsze środowisko dźwiękowe niż wieś czy leśne ostępy.
Czym innym jednak są warunki, jakie stwarza ruch uliczny, a czym innym hałas związany ze sposobem uczestniczenia w kulturze. Kultura powinna podlegać osądowi.
Kompozytor Robert Murray Schafer wyrażał zaniepokojenie zmianą pejzażu dźwiękowego: "Bohater jednego z opowiadań Borgesa lęka się luster, gdyż pomnażają one ludzi. To samo można powiedzieć o radioodbiornikach. Jeśli krzyk ogłasza niebezpieczeństwo, to głośnik komunikuje niepokój. Nie podbilibyśmy Niemiec bez głośnika - pisał Hitler w 1938 roku. W USA zarejestrowano w 1969 r. 268 mln radioodbiorników".
Kiedy Lutosławski i Schafer manifestowali swoje obawy, świat wchodził w fazę schizofonii. Termin Schafera "schizofonia" oznacza "rozszczepienie, jakie zaistniało między dźwiękiem pierwotnym a jego przekazem lub odtworzeniem". Dawniej każdy dźwięk był niepowtarzalny, jego odbiór zaś - ograniczony. Muzyka istniała wyłącznie w czasie jej wykonywania. Dziś dociera do nas wtedy, kiedy sobie tego nie życzymy.